Αποφθέγματα!!!

Τα σπασμένα φτερά χωράνε πιο εύκολα σε τυποποιημένα κουτιά.

Mikhail Turovsky, 1933-, Ουκρανός συγγραφέας

Πόσους νέους με μέλλον δεν είδαμε. Τι να γίνηκαν άραγε;

Arthur Wing Pinero, 1855-1934, Άγγλος θεατρικός συγγραφέας

Η ανεργία των νέων αυξήθηκε.
Μα τι διάολο ρε γαμώ το, δεν γερνάνε ποτέ;
Altan, 1942-, Ιταλός σκιτσογράφος

Πόσοι νέοι ξεκινούν σαν Δον Κιχώτες και γυρίζουν Σάντσο Πάντσα!
Oscar Louis Forel, 1891-1982, Ελβετός ψυχίατρος

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι θεωρούν την νεότητά τους σαν μια περίοδο ελευθερίας και χαράς. Ίσως επειδή ξέχασαν τη δική τους.
Margaret Atwood, 1939-, Καναδή συγγραφέας

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να αισθάνεται κανείς δημιουργός. Ο θρίαμβος της ζωής εκφράζεται με τη δημιουργία.
Henri Bergson, 1859-1941, Γάλλος φιλόσοφος, Νόμπελ 1927

Οι δύο θεμέλιοι λίθοι της ευτυχίας: αγάπη και δουλειά.
Ζίγκμουντ Φρόυντ, 1856-1939, Αυστριακός ψυχίατρος

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε...

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε...
πιαστήκαμε από το πλέγμα της ζωής
νομίζοντας πως είναι τριαντάφυλλο
και γεμίσαμε τα νιάτα μας πληγές...

Βιαστήκαμε να αγαπήσουμε...
δώσαμε την καρδιά μας
νομίζοντας πως θα ήταν εύκολο
να την πάρουμε πίσω...
γεμίζοντας τα μάτια μας δάκρυα...

Βιαστήκαμε να πληγώσουμε...
κρατούσαμε το μαχαίρι
μα πληγώσαμε αυτούς που δεν έφταιγαν...

Βιαστήκαμε να ματώσουμε...
γράψαμε τα σ' αγαπώ στην αμμουδιά
μα τα έσβησε το κύμα...

Βιαστήκαμε να αποφασίσουμε...
παίρνοντας λάθος μονοπάτι
μένοντας σύντομα μόνοι...
μέσα στο σκοτάδι...

Βιαστήκαμε να ονειρευτούμε...
πληγώνοντας την ψυχή μας
κάνοντας την να κρυφτεί
στις σκιές...

Βιαστήκαμε να τρέξουμε μακριά....
κάνοντας τον εαυτό μας
έναν σύγχρονο δραπέτη ονείρων...

Βιαστήκαμε να παρασυρθούμε...
από ένα παραμύθι...
που δεν είχε ευτυχισμένο τέλος...

Βιαστήκαμε να ξεχάσουμε...
αφήνοντας τις αναμνήσεις
στην αμμουδιά για να τις πάρει
το κύμα...
η λήθη...

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε...
πετάξαμε την ζωή μας
σαν μαραμένο τριαντάφυλλο...

Αν υπάρχω...
θα σε θυμάμαι...
Κι αν χαθώ...
μην με ξεχνάς...
Σ' αγαπώ...
Κρυφά...μέσα μου...

Της Amylee (?? Για να πω την αλήθεια δεν έχω ιδέα σε ποιόν ανήκει αλλά είναι πολύ ωραίο!!!)

Muzicons.com

Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι όλο πηχτότερο βουτά.
Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι, νιότη, πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος!

Κώστας Βάρναλης, 1883-1974, Ποιητής

Πέντε χρόνια!

Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια! Σαν χθες μου μοιάζει! Κι ακόμα δεν έχουν λιγοστέψει οι στιγμές που νιώθω πως θα κλείσω τα μάτια μου κι όταν τα ανοίξω όλα θα γίνουν ένα κακό όνειρο! Γιατί δεν είναι μόνο η έλλειψη που πονάει και το κενό που κανείς και τίποτα δε μπορεί να καλύψει... Αλλά αυτή η περίεργη αίσθηση που όλο και πιο έντονη γίνετε μέσα μου... Η αρχή της αντίστροφης μέτρησης!

Θυμάσαι τα σπιτάκια από τραπουλόχαρτα? Είναι λες και εκείνη τη μέρα τραβήχτηκε ένα χαρτί και γκρεμίστηκαν όλα!!! Διαλύθηκαν!!! Άλλα χάθηκαν, άλλα πέσανε εδώ κι εκεί κι άλλα τα παίρνει μακριά ο αέρας... Ποτέ πια δε θα είναι μαζί... ποτέ πια δε θα γίνει σπίτι από την ίδια τράπουλα!!!

Κυριακή 03/02/08!!!
Μου λείπεις!!!