Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε...

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε...
πιαστήκαμε από το πλέγμα της ζωής
νομίζοντας πως είναι τριαντάφυλλο
και γεμίσαμε τα νιάτα μας πληγές...

Βιαστήκαμε να αγαπήσουμε...
δώσαμε την καρδιά μας
νομίζοντας πως θα ήταν εύκολο
να την πάρουμε πίσω...
γεμίζοντας τα μάτια μας δάκρυα...

Βιαστήκαμε να πληγώσουμε...
κρατούσαμε το μαχαίρι
μα πληγώσαμε αυτούς που δεν έφταιγαν...

Βιαστήκαμε να ματώσουμε...
γράψαμε τα σ' αγαπώ στην αμμουδιά
μα τα έσβησε το κύμα...

Βιαστήκαμε να αποφασίσουμε...
παίρνοντας λάθος μονοπάτι
μένοντας σύντομα μόνοι...
μέσα στο σκοτάδι...

Βιαστήκαμε να ονειρευτούμε...
πληγώνοντας την ψυχή μας
κάνοντας την να κρυφτεί
στις σκιές...

Βιαστήκαμε να τρέξουμε μακριά....
κάνοντας τον εαυτό μας
έναν σύγχρονο δραπέτη ονείρων...

Βιαστήκαμε να παρασυρθούμε...
από ένα παραμύθι...
που δεν είχε ευτυχισμένο τέλος...

Βιαστήκαμε να ξεχάσουμε...
αφήνοντας τις αναμνήσεις
στην αμμουδιά για να τις πάρει
το κύμα...
η λήθη...

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε...
πετάξαμε την ζωή μας
σαν μαραμένο τριαντάφυλλο...

Αν υπάρχω...
θα σε θυμάμαι...
Κι αν χαθώ...
μην με ξεχνάς...
Σ' αγαπώ...
Κρυφά...μέσα μου...

Της Amylee (?? Για να πω την αλήθεια δεν έχω ιδέα σε ποιόν ανήκει αλλά είναι πολύ ωραίο!!!)

Muzicons.com

Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι όλο πηχτότερο βουτά.
Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι, νιότη, πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος!

Κώστας Βάρναλης, 1883-1974, Ποιητής